ชาวนาลอยคอเกี่ยวข้าว เพื่อขายข้าวกิโลกรัมละ 8 บาท

ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมาเด็กบ้านนอกได้มีโอกาศกลับไปเยี่ยมลูกชายที่จังหวัดอุบล บ้านแสงน้อย เขื่องใน และสิ่งที่เกิดขึ้นในช่วงเดือนนี้ก็คือ ฤดูเก็บเกี่ยวข้าว แต่ทว่าการเกี่ยวข้าวในปีนี้ต้องลอยคอเกี่ยวข้าวด้วยมวลน้ำที่เพิ่มขึ้นทุกวัน ครั้นจะรอให้ข้าวเต็มเม็ดเต็มหน่วยก็กลัวน้ำท่วมแล้วไม่สามารถเก็บเกี่ยวได้

ชาวนาเลยเลือกที่จะเกี่ยวข้าวถึงแม้ข้าวจะยังไม่เหลืองงอมเต็มที แต่ถ้าน้ำท่วมขึ้นมาก็คงไม่เหลืออะไรเลย เพราะมันคืออาชีพเดียวของพวกเค้าเหล่านั้น และคือการลงทุนทั้งปี นั่นก็คือการทำนา

กระดูกสันหลังของชาติ จะมีหน่วยงานไหนสักหน่วยไหมที่มองเห็นพวกเขาเหล่านี้ ที่ต้องพึ่งพากันเอง อยู่ในน้ำ 7-8 ชั่วโมง แค่หาความปลอดภัยในการสร้างอาชีพยังยาก และข้าวก็ราคาตกต่ำ ที่กิโลกรัมละ 8 บาท ไม่เกิน 10 บาท (ข้าวเปลือกที่ยังไม่ตากแห้ง)

มันเกิดอะไรขึ้นกับชาวนา ที่ตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจนสุดเสียงแต่ไม่มีหน่วยงานไหนได้ยิน เป็นแบบนี้ทุกปี ฝนไม่ตก น้ำท่วม ระบบการจัดการน้ำไม่มี ระบบจัดการน้ำหายไปไหน ลงทุนไปเท่าไหร่ ผลที่ได้คือ ถ้าน้ำไม่ท่วม ก็น้ำแล้ง ในพื้นที่ส่วนนี้

พอเราเรียกร้องก็หาว่าเราไปขอ ซึ้งจริงๆ แล้ว ถ้าไม่ได้รับความเดือดร้อยจริงๆ ชาวนาเค้าก็อยู่ได้ มีข้าวที่ราคาดีๆ ที่พอจะให้ชาวนาลืมตาอ้าปากได้ มีปุ๋ยที่ราคาถูกๆ ที่เอาไปหว่านแล้วได้ข้าวงามๆ มีระบบบริหารจัดการน้ำที่เหมาะสม เพียงเท่านี้ ชาวนาก็พากันอยู่รอดตลอดปี

ฝากหน่วยงานที่เกี่ยวข้องช่วยรับเรื่องไปพิจารณาให้ถึง รัฐบาลหรือหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ชาวนาไม่ต้องการเงินเยียวยาทุกปีๆ หรอกครับ เค้าต้องการข้าวราคาที่พอจะทำให้เค้าลืมตาอ้าปากได้ และระบบจัดการน้ำที่ดีกว่านี้

ภัยธรรมชาติชาวนาไม่ได้กลัว ชาวนากลัวระบบจัดการห่วยๆ ที่ฝนไม่ตก ฟ้าไม่ร้อง แต่น้ำมาจากไหนไหลมาท่วมทุกปี พอเข้าหน้าแล้งก็ไม่มีน้ำใช้ ก่อนที่จะมาบอกว่าชาวนาเรียกร้องอะไรต่างๆ มากมาย ช่วยกลับไปดูการจัดสรร จัดการขององค์กรหรือหน่วยงานที่เกี่ยวของด้วยนะครับ ไม่ใช่เอาภาษีมาแจก เพื่อสร้างเครดิตตัวเองจากความลำบากของชาวนา